سال‌ها پیش که برای نخستین بار واژه «واق واق» برای توصیف نقوش یک فرش به گوشم خورد، بسیار تعجب کردم و هر چه فکر کردم نتوانستم ربطش را به آن فرش زیبا بیابم. بعدها متوجه شدم که در افسانه‌های ایران زمین به درختی گفته می‌شود که میوه‌هایش به شکل انسان‌ها و حیواناتند، هر صبح بهار می‌کند و هر شب خزان، و درختی‌ست سخنگو که در اقصای شرق در جزیره‌ها می‌روید. در شاهنامه، اسکندر که به پایان دنیا سفر می‌کند درختی سخنگو می‌بیند. در گرشاسب نامه نیز شرح مفصلی از آن داده شده. این افسانه به صورت نقشمایه در هنر ایران…
