در شماره‌ی تازه‌ی مجله‌ی بخارا (شماره ۱۶۸، خرداد و تیر ۱۴۰۴)، مقاله‌‌ای از من منتشر شده با عنوان «راز کاغذهای خاموش»؛ تحلیلی بر سه برگ نقشه‌ی ناشناخته که استاد حسین لرزاده برای مسجدی در آموزشگاه خیریه نمازی در شیراز طراحی کرده بود—پروژه‌ای که هرگز به مرحله اجرا نرسید. این نقشه‌ها، نه‌فقط اسنادی فنی بلکه گنجینه‌هایی معماری‌اند؛ نمونه‌ای از سبک طراحی دقیق، نظام فضایی و نگاه استاد به تداوم معماری سنتی در دوران معاصر. انتشار و تحلیل این نقشه‌ها برای من فرصتی بود تا بر ضرورت مستندسازی و بازخوانی منابع آرشیوی معماری ایران تأکید کنم—به‌ویژه آثاری که تا امروز از چشم…
