این کاسه لعابدار که حدود یک هزار سال قبل، قرن چهارم هجری، در قلمرو سامانیان و احتمالا در نیشابور ساخته شده سرنخ‌هایی از سبک نقاشی ایرانی در آن دوران به ما می‌دهد. با توجه به اینکه از آن زمان هیچ نقاشی‌ای بر روی کاغذ باقی نمانده، ظروف منقوش نشان می‌دهد اصلوب چهره نگاری شرقی که از دوره سلجوقی به بعد کاملا رواج یافته، هنوز در این دوره در مراحل ابتدایی خود بوده است.

به یادِ همایون صنعتی‌زاده که بی‌شک از نوابغ ایرانزمین بود، قسمتی از گفتگوی سیروس علی‌نژاد با همایون صنعتی‌زاده: برگ‌های تازه دو سه روزی با هم گفتگو کرده بودیم. به نظرم رسید حرف‌هایمان تمام شده است. گفتم هر چه حرف داشتیم زدیم، اجازه بدهید من شب برگردم به تهران. گفت نه، هنوز از یکی از شغل‌های متعدد من خبر نداری. خیال کردم به لاستیک بی اف گودریچ اشاره می‌کند که مدتی مدیر عامل آن بود. گفت نه، خزرشهر! گفتم خزرشهر به شما چه مربوط است. مگر پالانچیان و دارودسته؟ گفت چرا، ولی بنشین تا بشنوی. حکایت کرد که وقتی به کلی…