بنای آتشکده آتشکوه در نزدیکی نیمور نمونه ای درخشان از معماری دوره ساسانی است و چهار طاقی عظیم آن حکایت از وجود گنبدی بر روی بنا در روزگاران آبادی داشته. در قدیمی ترین اشاره ای که در متون بعد از اسلام به این مکان شده متوجه می‌شویم که آتشکده حداقل تا قرن چهارم هجری فعال بوده است.
قدیمی ترین مولفی که از این منطقه تاریخی یاد کرده، محمدبن حسن قمی است که در کتاب ارزشمند تاریخ قم (۳۷۸ هجری) به نیمور، بند نیمور و آتشکده اشاره کرده و می‌نویسد: «نیمور از حیازات انار است و آتشکده آن و آتش در آن بشتاسف مَلِک نصب کرده است و برافروخته و آن را چندین اوقاف است و گویند که نیمور را سه برادر بنا کرده اند درونه و یزدانفست و ستیستاد … . و صحیح آن است که آتشکده آن بستاسف ملک بنا کرده است و بندهاد، بندویه بن سنفاد خال کسری پرویز بنا کرده است.
