نقشِ این سرباز هخامنشی، که از لباسش مشخص است به ۲۵۴۰ سال پیش تعلق دارد، از سربازان گارد جاویدان بوده و کاخ آپادانای داریوش در شوش را تزئین می‌کرده است. جنسِ آن آجر لعابدار است و به دقت نقوش پارچه لباسش و نیزه کمان و آرایش صورت و موهایش بر روی آجر به تصویر کشیده شده است. سال‌ها بعد در جریان جشن‌های دو هزار و پانصد ساله از روی همین نمونه‌ها، لباس‌های گارد جاویدان را دوباره طراحی کردند برای رژه‌ی آن مراسم. کاخ داریوش پس از حمله اسکندر ویران شد و سال‌ها در دل خاک بود تا در سال ۱۸۸۴ میلادی تیم باستان شناس فرانسوی (مارسل دیولافوا و همسرش ژان) در کاوش‌هایشان باقیمانده کاخ و این ردیف سربازان آجری را از خاک بیرون کشیدند و هرچه توانستند بار کردند و بردند و بخشی را هم که نتوانستند ببرند (به روایت ژان دیولافوا در کتابش) با پتک تکه تکه کردند و بردند!
سرباز ما هم به موزه لوور پاریس منتقل شد و سال‌ها در آنجا نگهداری می‌شد، تا موزه لوور طی قراردادی بسیار پر آب و نان که مبلغش بیش از یک میلیارد و دویست میلیون دلار بود؛ سربازمان را روانه لوور ابوظبی کرد که شصت سال آینده را در آنجا نگهبانی کند. آمدند، کندند، بردند، نمایش دادند، اجاره دادند و … خداوند آخر عاقبتش را به خیر کناد!
